..... σε λίγα λεπτά ΣΤΑΣΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ.....

Πολύ καιρό ήθελα να επισκεφθώ αυτό το καταπληκτικό κομψοτέχνημα τυπικής σιδηροδρομικής βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1882 από την εταιρεία "Σιδηροδρόμοι Αττικής"  επί Χαριλάου Τρικούπη με πραγματικό όφελος προς το δημόσιο. Η γραμμή Λαυρίου - Αγίων Αναργύρων δε, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ραγδαία ανάπτυξη του εμπορίου.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός επιπλέον, συνέβαλε στην επικοινωνία των ντόπιων με τον υπόλοιπο κόσμο. Είχε κυλικείο και χώρους για την φύλαξη των εμπορευμάτων. Φύλακας γύρω στο 1915 και για αρκετό καιρό ήταν ο ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης.

 

Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

 Ένα ποίημα ήθελα να γράψω.

Ένα ποίημα που για έρωτα δεν θα μιλά αλλά για αγάπη μεγάλη.

Για μια αγάπη βαθιά που με όαση μοιάζει.

Πιάνεσαι από πάνω της, γραπώνεσαι σχεδόν, βυθίζεις με πείσμα τα νύχια μέσα στο γόνιμο χώμα 

Δεν θέλεις να φύγεις, το μόνο που επιθυμείς είναι η όαση να γίνει βάλτος

κινούμενη άμμος και να σε καταπιεί.

Μάταια.. άλλα είναι τα σχέδια της για σένα!

Μπορείς να τα αντιληφθείς αν σηκώσεις τα μάτια και δεις τις κορυφές των δέντρων που χορεύουν στο φύσημα του αέρα,

αν δεις από κοντά το χώμα που ήδη έχει μπει στα νύχια σου,

αν μυρίσεις τη δροσιά της.

Αν έχεις το κουράγιο δοκίμασε 

Βαθιά θα σημαδευτείς

βαθιά και για πάντα

Η γνώση είναι δική σου ή έτσι νομίζεις 

μα εσύ είσαι δική της.

Εκεί... κάπου.... κάποτε. Εκεί... που ο χώρος συναντιέται με τον χρόνο

Κυριακή πρωί

 Κυριακή! Μέρα μπερδεμένη... είναι καλή, είναι κακή... δεν ξέρεις ακριβώς πως να την πεις. Εκεί που ο ρυθμός έρχεται στο μυαλό σου και τα χείλη αρχίζουν να σιγοτραγουδούν εκείνη ακριβώς τη στιγμή το πρόσωπο κατσουφιάζει και το μυαλό, με το πανάρχαιο όπλο της λογικής, σκέφτεται τη Δευτέρα.

 Μια βόλτα χαλαρή - καλύτερα με παρέα - λίγο κουτσομπολιό στο παγκάκι .....

 Πιο μερακλίδικο το ταβλάκι και σίγουρα σίγουρα, σίγουρα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ!!!

Λίγο αργότερα μια στάση για ουζάκι... Επιβάλλεται εάν θέλεις να μιλήσεις για μια ωραία Κυριακή!

Οπως και να 'χει Κυριακή να βγαίνεις έξω από το σπίτι..... Το καταφύγιο γίνεται  μιζέρια όταν το πολυζαλίζεις. Πάρε τους δρόμους και τα δρομάκια. Κάνε αυτά που η καθημερινότητα δεν σε αφήνει να κάνεις. Ψάξε για εκείνη τη λάμπα του παλιού φωτιστικού που σου έσπασε και εδώ και ένα χρόνο σκέφτεται αν θα το πετάξεις ή όχι...  Αυτά που βλέπεις όλη τη βδομάδα στα ... μέσα κοινωνικής δικτύωσης... κάντα δικά σου. Ζήσε πραγματικά και όχι τη ζωη κάποιων άλλων μέσα στο γυαλί...
Βγάλε φωτογραφίες, ζωγράφισε ή απλά διάβασε το βιβλίο ή περιοδικό σου σε ένα παγκάκι στη σκιά. Και άφησε το βλέμμα σου να ονειροπολήσει..... Τελευταίες έρευνες έχουν αποκαλύψει τα τρομερά ωφέλη του ονειροπολήματος....

Εργα τέχνης στο Α΄Νεκροταφείο

Ενα χρόνο έχω να ανεβάσω φωτογραφία..... Πως περνάει ο καιρός...
Σε ένα χρόνο πολλά έχουν γίνει κι άλλα που δεν έχουν γίνει. Ούτως η άλλως όλα ειναι "στιγμή". Σαν τα κλικ της φωτογραφικής.
Λίγη τέχνη για σήμερα αλλά όχι από κάποια γκαλερί. Από το Α΄Νεκροταφείο το οποίο είναι ένα υπέροχο μουσείο έργων τέχνης που αξίζει να επισκεφθούμε. Καιρός να ξεπεράσουμε και κάποιες προκαταλήψεις.

Μέρος της ιστορίας...

Mc Cormick!Τότε! Πόσες οικογένειες δεν έχουν φάει ψωμί από αυτό! Πόσα χωράφια, πόσες δουλειές δεν έχουν γίνει με αυτό! Φόρος τιμής σε ένα εργαλείο άξιων ανθρώπων!

Στις βραδυνές περιπλανήσεις μου... να 'χα χίλιες σιωπές να ακούς!